Ανείπωτο

Ανείπωτο

Ψαλιδίστε τους ήχους σε κορδέλες. 

Γιορταστικούς παιάνες 

υψώστε στο καρναβάλι.

Μασκαρευτείτε. 

Κάπου ανάμεσα στις μάσκες κρύβεται 

τ’ αληθινό σας πρόσωπο. 

Σχοινιά αγχόνης οι σερπαντίνες

γυμνώνουν τις ελπίδες,

Ποιός είναι αυτός; 

Όλοι φορούν αγγελικές φτερούγες. 

Καλυφτείτε.

Ο κόσμος χαλαρά ξετυλίγεται στο φύσημα

της Ιστορίας. 

Φυλλορροεί χαρτοπόλεμος.

Ενδυόμεθα τη χλεύη του κομφετί, 

Καθώς τουρτουρίζουμε στη χιονοθύελλα, 

Μεγάλες λέξεις, ηρωικές προσπάθειες,

αστραφτερά ταξίδια

τυλιγμένα στη χλεύη του χρόνου, 

αόρατα, θαρρείς ανύπαρκτα. 

Δεμένοι σαν τον Γκιούλιβερ, 

από ασήμαντα ανθρωπάκια, 

τις ίδιες μας τις προσδοκίες, 

σταλιά σταλιά πεθαίνουμε.

Φιλολογούμε,

φιλοσοφούμε,

κουτσομπολεύουμε,

χωνεύουμε, χορεύουμε,

πορευόμαστε,

ονειρευόμαστε,

μηρυκάζουμε, εικάζουμε,

παλεύουμε, δουλεύουμε,

μασκαρευόμαστε,

κοκορευόμαστε,

αφουγκραζόμαστε τα νεκροφάγα έντομα 

Πώς τραγανίζουν τα γυμνά μας κόκαλα. 

Ονειρευόμαστε το επιτύμβιο

. «Μια καλή φωτιά στο τζάκι η ζωή σου.» 

Να λυσσομανά ο βοριάς, 

ο νοτιάς να σε ποτίζει,

Mα εσύ να καις 

πυροτεχνήματα στη νύχτα να χαρίζεις, 

Να μαχαιρώνεις με

αστραφτερές λεπίδες 

το ανείπωτο.

Mαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου