Τέλος του παραμυθιού. Καληνύχτα σας.

Τέλος του παραμυθιού. Καληνύχτα σας.

Και ζήσανε λοιπόν αυτοί καλά και μεις καλύτερα, έτσι τελειώνουν τα παραμύθια. Μόλο που δεν υπάρχουν Σταχτοπούτες, το παραμύθι τελειώνει πάντα στο γάμο. Κανείς δε μας είπε τι έγινε μετά. Μέχρι πότε ζούσανε καλά; Πότε ξανά ο τροχός γύρισε ανάποδα; Δε γέρασαν ποτέ οι ήρωες των παραμυθιών μας; Δεν αρρώστησαν; Ο έρωτας πάντα εξατμίζεται. Μόνον ο θάνατος τον ακινητοποιεί στην αθανασία. Ρωμαίος κι Ιουλιέτα, Ορφέας και Ευρυδίκη, θα μπορούσε να ήταν Νταϊάνα και Κάρολος, αν το αυτοκινητιστικό συνέβαινε πριν η πραγματικότητα λεκιάσει το παραμύθι.

"Μηδένα προ του τέλους μακάριζε" έλεγε ο Σόλωνας κι ήξερε φαίνεται πως τις ιστορίες τις σταματάνε πάντα οι παραμυθάδες εκεί που βγαίνει το συμπέρασμα αυτών που θεν να πούνε. 'Ένα βήμα παρακεί τα πάντα ανατρέπονται. Ο Κροίσος βρίσκεται στην πυρά και φωνάζει "Σόλων, Σόλων" κι αυτή του η κραυγή τον διασώζει απ' το θάνατο, τον μετατρέπει από τον πλουσιότερο άνθρωπο του κόσμου σε έναν από τους αξιωματούχους του νέου βασιλιά, ενώ θα μπορούσε να πεθάνει νικημένος, αλλά άρχοντας. 

Τα παραμύθια είναι πάντα διφορούμενα, όπως η ζωή και διαβάζονται διαφορετικά απ' τον κάθε αναγνώστη. Το τέλος κάθε ιστορίας θάπρεπε να σημαδεύει τουλάχιστον τη βιολογική έκλειψη του ήρωα.

Όμως υπάρχουν άνθρωποι που με το θάνατό τους ξεκινούν καινούριες ιστορίες που μαγνητίζουν τους ανθρώπους, υπάρχουν άνθρωποι που μένουν αθάνατοι σαν όνομα στα παραμύθια των θνητών. Στους πεθαμένους ήρωες όλα μπορεί να συγχωρούνται. Οι μύθοι πρέπει να επιβιώνουν. Ποιος να πει καλό λόγο για τον απαγορευμένο έρωτα του βασιλόπουλου με το ασχημόπαπο; Η ερωμένη ήταν καταδικασμένη στην παρανομία. Τ’ ανάθεμα πάει στην ασχήμια. 

Εκ του ασφαλούς αντίσταση στο κατεστημένο. Είμαστε με την αθωότητα ακόμη κι όταν κι αυτή εξ ίσου μοιχεύει. Είμαστε με τη φιλανθρωπία λησμονώντας ότι κι αυτό είναι καθήκον των εστεμμένων. Είμαστε με την  ομορφιά και το καλόγουστο ντύσιμο. Ότι κι αν λένε δε μας πείθουν. Η Σταχτοπούτα είναι το άφθαστο όνειρό μας και δε θ’ αφήσουμε να το κηλιδώσουν. 

Δεν είναι οι πράξεις που μετρούν. Αν σε σημαδέψει η Ιστορία δε γλυτώνεις. Βαφτίζεσαι Ιούδας ή Χριστός. Παίζεις το ρόλο τους. Γιατί όλοι κλείνουμε το Χριστό και τον Ιούδα στην καρδιά μας και ποιος θεός θα μας διαμελίσει για ν' αποδώσει τη δικαιοσύνη για τις πράξεις μας;

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου