Άτομα με ειδικές ανάγκες


Άτομα με ειδικές ανάγκες

    Ο κόσμος χαιρέτησε τα 70α γενέθλια της μεγαλύτερης ίσως διάνοιας της εποχής μας, του φαινομένου Στίβεν Χόκινγκ, που πάνω από 30 χρόνια παλεύει να λύσει το αίνιγμα της δημιουργίας του σύμπαντος, εξαρτημένος πλήρως από ηλεκτρονικούς υπολογιστές και όμως τόσο απορροφημένος από τη σκέψη του, ώστε να θεωρεί την τέλεια αναπηρία του σαν μιαν απλή μειονεξία, όπως η αχρωματοψία.
  Την ίδια στιγμή τα διεθνή τηλεοπτικά μέσα επαναπροβάλουν την «αυτοκτονία» ενός ανώνυμου ισπανού αθλητή, που ζώντας επί 20 χρόνια με τη τετραπληγία του και νιώθοντας εξαρτημένος από την φροντίδα κάποιων άλλων ανθρώπων, μετά από μαραθώνια αποτυχημένη προσπάθεια να εξασφαλίσει νομικά την ευθανασία, έθεσε τέρμα στη ζωή του μπροστά στη βιντεοκάμερα, καταθέτοντας σαν διαθήκη την άποψη ότι η ζωή είναι δικαίωμα και όχι υποχρέωση.
 Δυστυχώς η περίπτωση Χόκινγκ, τόσο αξιοθαύμαστη, είναι η κορυφαία  εξαίρεση, ενώ όσα καταγγέλλει ο ανώνυμος ισπανός ο κανόνας σε αυτές τις καταστάσεις.

   Για τον κορυφαίο επιστήμονα δημιουργήθηκαν ειδικά συστήματα επικοινωνίας, ενώ ο ίδιος απορροφημένος με τις θεωρίες του, εγωπαθής σαν όλες τις διάνοιες, ποτέ δε φαίνεται να ένιωσε ότι στερεί κάτι από όσους τον περιβάλουν. Θεώρησε φυσιολογικό το να ξαναπαντρευτεί (διαγράφοντας την πρώτη του γυναίκα -που του είχε συμπαρασταθεί- και τα τρία του παιδιά) με τη σύζυγο του επιστήμονα που κατασκεύασε τη «φωνή» του (πόσο τάχα «ερωτική» -άρα παράλογη- μπορούσε να είναι αυτή η επιλογή της;) αντίθετα με τον ισπανό αθλητή, που ένιωθε ενοχή επιβαρύνοντας τους ανθρώπους που είχε ανάγκη για να επιβιώσει, όσο και αν τον αγαπούσαν.
  Η διάνοια του Χόκινγκ θα ήταν άχρηστη χωρίς το δεκανίκι των πολύπλοκων υπολογιστών. Σε κανένα άλλον δεν προσφέρεται αυτή η πολυτέλεια. Τα άτομα με ειδικές ανάγκες πρέπει να γαντζώνονται σαν τ’ αναρριχητικά φυτά στους ανθρώπους, που θυσιάζονται για αυτά. 
Το ενδιαφέρον είναι ότι το κοριτσάκι έχει το μεγαλύτερο πρόβλημα. Χωρίς χέρια ΔΕΝ τρέχουμε γιαυτό και μας φορούν τις χειροπέδες
  Δυστυχώς παντού φαίνεται ότι μετρά το κέρδος. Δικάζουν όσους επιλέγουν την ευθανασία και αφήνουν ατιμώρητους εκείνους, που δεν παρέχουν την αναγκαία περίθαλψη σε όσους δεν έχουν τα λεφτά για να την αγοράσουν. Το κέρδος της ανθρωπότητας από τις θεωρίες του Χόκινγκ βάρυνε για να βρεθούν -γιαυτόν μόνο- λύσεις απρόσιτες στους ομοιοπαθείς του.
   Το πρόβλημα δεν είναι να φροντίζουμε μόνο όσους διακρίνονται. Η Αμερική έχει  παράδοση στο να προβάλει πρότυπα, όπως η Ελεν Κέλερ, την ώρα  που βομβαρδίζει λιμοκτονούντες πληθυσμούς. 
Προφανώς η ζωή δεν έχει παντού την ίδια αξία
Η κοινωνία έχει υποχρέωση να προσφέρει σε αυτά τα αδικημένα από τη μοίρα άτομα, το στοιχειώδες αίσθημα αξιοπρέπειας, που είναι αναγκαίο για την επιβίωση κάθε ανθρώπου.


 Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο γιος σου στο Ναυτικό

Ο Τηλέμαχος από τη Δίβρη δεν έφυγε ποτέ

Τα Λουβιάρικα της Σαντορίνης