Δυο Νόμπελ Ειρήνης για τα πυρηνικά (1985, 2017). Διαφορές και ομοιότητες.

Δυο Νόμπελ Ειρήνης για τα πυρηνικά (1985, 2017). 

Διαφορές και ομοιότητες.

Η International Physicians for the Prevention of Nuclear War (IPPNW) δημιουργήθηκε από την "έμπνευση" δυο καρδιολόγων (Bernard Lawn USA, Evgeni Chazof USRR) να αξιοποιήσουν το κύρος του ιατρικού λειτουργήματος και να επισημάνουν στους ηγέτες και τους πολίτες, τους κινδύνους ύπαρξης που διατρέχει η ανθρωπότητα από την κούρσα των πυρηνικών εξοπλισμών.

Η πρωτοβουλία τους βρήκε μιμητές στους γιατρούς σε όλο τον κόσμο, έτσι που το 1985 η Εταιρεία, με κλάδους σε ήδη 70 χώρες,  (στην Ελλάδα από το 1983) τιμήθηκε με Νόμπελ Ειρήνης.

Δυστυχώς εκείνη την εποχή οι πρωτοπόροι γιατροί αντιμετώπιζαν την καχυποψία ότι είναι φιλοσοβιετικοί και κρυπτοκομμουνιστές, τόσο που η συνέντευξη τύπου σε πολλές δυτικές χώρες να είναι περιπετειώδης με επιθετικές ερωτήσεις από τους ρεπόρτερ και τους βραβευμένους ειρηνιστές γιατρούς σε θέση απολογουμένου. 

Ειδικά στη Δυτική Γερμανία οι γιατροί (με πρόεδρο τότε Urlich Gotstein)  αντιμετώπισαν βαρύτατες κατηγορίες ότι δήθεν θέλουν να υπονομεύσουν την ασφάλεια της χώρας.

Το πλέον αξιοσημείωτο περιστατικό έγινε στις ΗΠΑ όπου ο πρωτεργάτης Bernard Lawn, την ώρα που αντιμετώπιζε μιαν ιδιαίτερα επιθετική δημοσιογράφο εκείνη έπαθε καρδιακή προσβολή και ο γιατρός πρόεδρος του αμερικανικού κλάδου της παρέσχε τις πρώτες βοήθειες, γεγονός που αντέστρεψε το κλίμα των δημοσιογράφων στην αίθουσα.

Το 2007 οι γιατροί μέλη της IPPNW, κυρίως από την Αυστραλία Tilman Ruff, Ira Helfald και την Μαλαισία Ronald Μc Coy σκέφθηκαν ότι το Αντιπυρηνικό κίνημα πρέπει να αποκτήσει πλατύτερη εκπροσώπηση από τους υγειονομικούς και απευθυνόμενοι προς άλλες ΜΚΟ (εκκλησία, περιβαλλοντολογικές, φεμινιστικές  οργανώσεις, ενώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τους Δημάρχους για την Ειρήνη, τους Χιμπακούσα, το "Πλοίο της ειρήνης" και προσωπικότητες όπως ο Δαλάι Λάμα, η Γιοκο Όνο και ηθοποιοί όπως ο Μάικλ Ντάγκλας και ο Μάρτιν Σην) δημιούργησαν την International Campaign to Abolish Nuclear Weapons (ICAN) η οποία σήμερα εκπροσωπείται σε πάνω από 100 χώρες από 468 ΜΚΟ και εδρεύει στην Ελβετία. 

Στην Ελλάδα η ICAN εκπροσωπείται από την κα Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου, πρόεδρο του ελληνικού κλάδου της IPPNW και από το 2007  (με συνεργασία άλλων ΜΚΟ ελληνικών όπως το ΠΑΔΟΠ, οι Φίλοι της Φύσης (Nature friends), το Ίδρυμα Μαραγκοπούλου για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το Μεσογειακό Αντιπυρηνικό Παρατηρητήριο Ρόδου, οι Φίλοι της Οικολογικής Κίνησης Δράμας και διεθνών όπως οι Peaceboat,  Hibakusha, Mayors for Peace, International Peace Burau, Russel Foundation κα) ενημερώνει τους πολίτες με εκδηλώσεις και δημοσιεύματα και επικοινωνεί με την κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα για το τεράστιο ζήτημα των πυρηνικών.

Η απονομή του Νόμπελ Ειρήνης 2017 στην ICAN ήταν αναπάντεχη έκπληξη. Την εποχή που η κρίση στην Κορέα και οι απειλές Τράμπ κατά του Ιράν μεγιστοποιούν τον κίνδυνο για επιστροφή σε νέο πυρηνικό εφιάλτη, στις 7-7-2017 χάρη στη συνεργασία της ICAN, 122 κράτη μέλη ψήφισαν στον ΟΗΕ τη Συνθήκη Πλήρους Απαγόρευσης των πυρηνικών όπλων που βασίζεται στις ανθρωπιστικές επιπτώσεις, που προέρχονται όχι μόνο από τη χρήση, αλλά και από την κατασκευή, φύλαξη μετακίνηση και καταστροφή, εκείνων που αποτελούν σίγουρα τα χειρότερα όπλα. 

Οι περιστάσεις σήμερα είναι καλύτερες απ' ότι το 1985, επειδή σήμερα αποτελούμε μια πολύ πλατιά αμερόληπτη, επιστημονικά τεκμηριωμένη δύναμη, και ήδη 122 χώρες υιοθετούν τις απόψεις μας. Δυστυχώς και σήμερα υπάρχουν εκείνοι, που πιστεύουν ότι τα πυρηνικά είναι απαραίτητα για την ασφάλειά τους. Ήδη δουλεύουμε για να πείσουμε περισσότερες κυβερνήσεις να προσέλθουν στον ΟΗΕ και να υπογράψουν. Υπενθυμίζουμε ότι 50 επικυρωμένες υπογραφές αρκούν για να θεωρηθεί η Συμφωνία έγκυρη και ότι πολλές χώρες, αν και δεν έχουν υπογράψει ή επικυρώσει Συμφωνίες στον ΟΗΕ, μόλις επικυρωθούν από τη πλειοψηφία αναγκαστικά συμμορφώνονται.(πχ ΗΠΑ στη Συμφωνία για την απαγόρευση των ναρκών διασποράς)

Στόχος μας είναι, όπως μετά το 1985 καταφέραμε να πείσουμε τις τότε υπερδυνάμεις ότι η κούρσα των εξοπλισμών δεν είναι μονόδρομος για την ειρήνη, έτσι και σήμερα να πείσουμε τους πολίτες και μέσω αυτών τις κυβερνήσεις  ότι τα πυρηνικά είναι μέσα αυτοκτονίας και όχι ασφάλειας της ανθρωπότητας. 

Ελπίζουμε ότι με το ανανεωμένο κύρος ενός δεύτερου Νόμπελ ειρήνης θα πείσουμε τις κυβερνήσεις, ειδικά κρατών (όπως η Ελλάδα), που ενώ δεν κατέχουν πυρηνικά, τα υπερασπίζονται στο όνομα του ΝΑΤΟ, ότι η Συνθήκη ΝΡΤ, την οποία επικαλούνται ότι τους δεσμεύει, όχι μόνο δεν απαγορεύει, αλλά αντίθετα προτρέπει τα κράτη μέλη που την έχουν υπογράψει, για τα περαιτέρω βήματα πυρηνικού αφοπλισμού. 

Υπενθυμίζουμε σε όλους ότι σήμερα ακόμη και ένας περιορισμένος πυρηνικός πόλεμος θα είχε παγκόσμιες συνέπειες προκαλώντας το θάνατο 2,5 δις ανθρώπων. 

Ελπίζουμε ότι ξανά η λογική θα επικρατήσει και ότι η ανθρωπότητα δεν θα προχωρήσει ποτέ στην πλήρη καταστροφή από τον πυρηνικό όλεθρο.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου